Ruptura dvoglavog mišića nadlaktice (m. biceps brachii)

Nadlaktična muskulatura zajedno sa mišićima rotatorne manžete glavni je sudionik aktivne stabilizacije ramenog zgloba i pokretljivosti cijele ruke. Dvoglavi mišić nadlaktice, m. biceps brachii, mišić je sa prednje strane nadlaktice koji se veže za rame i proksimalni dio podlaktice, točnije polazište kratke glave bicepsa je korakoidni (kljunasti) nastavak lopatice, duge glave supraglenoidalna kvržica lopatice, a hvatište ovoga mišića je hrapavost na proksimalnom dijelu palčane kosti (radius). Biceps brachii vrši radnju fleksije u laktanom zglobu, podizanja ruke i supinacije, tj. vanjske rotacije podlaktice.

Ruptura tetive dvoglavog mišića nadlaktice odnosi se na djelomično ili potpuno pucanje kolagenskih vlakana koja čine tetivno tkivo, a u ovom slučaju najčešće dolazi do pucanja tetive duge glave bicepsa brachii. Uzroci pucanja tetive mogu biti traumatske prirode, gdje tetiva puca uslijed djelovanja velike vanjske sile na nju, kod pada direktno na rame, na opruženu ruku ili kod podizanje velikih tereta iznad razine ramena na nepravilan način. Do rupture tetive može doći i uslijed sindroma prenaprezanja tetivnog tkiva uzrokovanog dugotrajnom akumulacijom mikrooštećenja u tetivnom tkivu te ono s vremenom oslabi, dolazi do degenerativnih promjena i pod utjecajem velike sile puca tetivno tkivo puca.

Proces starenja, raniji problemi ili oštećenja ramenog zgloba i repetitivno podizanje ruke iznad razine ramena zbog izbora zanimanja ili sportske aktivnosti mogući su rizični faktori za nastanak ove ozljede. Simptomi kod pojave rupture su intenzivna i nagla bol, kod potpune rupture se čuje zvuk pucanja tetive, oticanje ramena i hematom na mjestu rupture, nemogućnost izvedbe pokreta iz ramena i savijanja lakta, a supinacija je također otežana.

Liječenje ovisi o tome da li je tetivno tkivo djelomično ili potpuno prekinuto, ako se radi o parcijalnoj rupturi moguća je primjena konzervativnog, neoperativnog pristupa. Upotreba RICE metode za smanjenje akutnih simptoma rupture (rest, ice, compression, elevation) te kasnije u funkcionalnoj fazi vraćanje mobilnosti ramenog zgloba, jačanje nadlaktičnih, podlopatičnih i prsnih mišića i vraćanje stabilnosti ramena i lakta proprioceptivnim vježbama. Potpuna ruptura tetive zahtijeva operativno liječenje, tj. rekonstrukciju tetive njezinim šivanjem koje se mora obaviti što brže nakon ozljede kako ne bi došlo do skraćivanja tetivnog tkiva. Nakon opercije potrebno je nositi ortozu i ne opterećivati ruku kroz nekih 4-6 tjedana. Potom se postepeno radi na jačanju i restabiliziranju ramena i lakta, a puni oporavak traje 4-6 mjeseci.

Prevencija: pravilno zagrijavanje i istazanje tokom aktivnosti, pravilno i pravovremeno tretiranje ranijih ozljeda ili oštećenja ramena, izbjegavanje stalnog podizanja velikih tereta iznad ramena i preventivni programi jačanja i stabilizacije ramena i lakta kod osoba koje zbog zanimanja ili sportske aktivnosti moraju to raditi.